Windst in Bedrijf

Onlangs stuurde minister Asscher een brief naar de tweede kamer waarin staat dat werknemers in Nederland vooral ziek worden door stress.

De klachten ontstaan door een verstoorde balans tussen werk en privé, werkdruk en onzekerheid bij mensen over hun baan. Ook agressie en geweld op de werkvloer leiden tot ziekteverzuim.

Volgens Asscher is ziekte door werkstress in veel bedrijven nog onbespreekbaar. Hij wil nu een maatschappelijke dialoog op gang brengen, samen met werkgevers en werknemers, om het probleem aan te pakken. Komend voorjaar wordt daarmee een begin gemaakt. Het project loopt tot 2018.

Bron: NOS.NL

Als beroepsmatig ‘verzuim en vitaliteitswatcher’ niks nieuws wat mij betreft. Ik ben blij met de aandacht van Asscher met betrekking tot dit onderwerp. Het is toch vaak een taboe in de huidige ’niet lullen maar poetsen’ maatschappij. Dat maakt het probleem des te groter.

Met name voor werkgevers is het een lastige kwestie. Werkgevers willen vooral bezig zijn met hun kernactiviteiten. Aandacht besteden aan stress op het werk kan eigenlijk in mijn optiek het beste wanneer er op individueel niveau tussen werkgever en werknemer aandacht wordt besteed op dit onderwerp. Ik propagandeer bij mijn opdrachtgevers om gezondheid en vitaliteit onderdeel uit te laten maken van de bedrijfscultuur. Bijvoorbeeld om het onderdeel stress op het werk als gespreksonderwerp op de agenda te zetten bij de functionerings- en beoordelingsgesprekken. Een mooi voornemen wat mij betreft voor werkgevers in 2014. Ik help mijn opdrachtgevers daar graag mee. Dit om hen de ruimte te geven met hun kernactiviteiten door te kunnen gaan.

Over voornemens gesproken…

Het jaar zit er bijna op. Terugkijken doe ik niet. Aan gisteren verander ik niks. Vooruitkijken doe ik wel. Morgen gebeurt het!

Ik mag in 2014 een aantal mooie klanten verwelkomen die er voor kiezen om zorg voor hun medewerkers letterlijk in huis te halen. Deze mooie bedrijven willen niet langer één van de duizenden anoniem aangesloten klanten zijn bij een arbodienst. Ook willen zij niet langer dat hun zieke medewerkers als ’nummer’ spreekuren moeten bezoeken op verlaten industrieterreinen. Zij willen dat de eerste vraag aan hun medewerker; ‘wat doet u voor werk’, niet meer gesteld hoeft te worden tijdens een verzuim- of preventiegesprek. Deze werkgevers willen winst en kiezen voor Windst. Om de dienstverlening nog steviger neer te zetten ga ik in 2014 intensiever samen werken met een HR- en preventiespecialist. Dit met de intentie om nog dichter bij, en het liefst verder  in de bedrijven te komen die voor onze dienstverlening kiezen. Bijvoorbeeld bij intensieve ondersteuning die de wet modernisering ziektewet van organisaties vraagt.

 Windst in bedrijf! letterlijk en figuurlijk

Fijne kerstdagen en een Vitaal 2014

Johan Wind

Storm in een glas water (Verzuimbegeleiding anders regelen in Nederland)

Een tijd geleden schreef ik al eens een Blog over de alles over één kam scherende berichtgeving van het FNV inzake de verzuimbegeleiding in Nederland.

Vandaag het onderstaande bericht (Bron: NOS.nl)

Zieke werknemers worden niet serieus genomen en hun privacy wordt op grote schaal geschonden. Daarom moet de verzuimbegeleiding voortaan anders geregeld worden, concludeert vakbond FNV Bondgenoten.
De bond kreeg ruim 6000 meldingen binnen op zijn Meldpunt Verzuimbegeleiding. In veel gevallen vroegen onbevoegden van het verzuimbegeleidingsbedrijf om medische informatie en gaven advies over het ziektebeeld en herstel.
FNV noemt dit "schandalig" omdat alleen de bedrijfsarts dit mag doen. "In de praktijk spelen allerlei ondeskundigen voor doktertje zodat ze werknemers onder druk kunnen zetten om weer snel aan het werk te gaan," aldus Gea Lotterman van FN
De enige manier om wat te veranderen aan het systeem, is om te zorgen dat de bedrijfsarts niet langer betaald wordt door de werkgevers, vindt de FNV. "Wie betaalt, bepaalt. Daarom moet de bedrijfsarts voortaan uit andere bronnen betaald worden," aldus Lotterman. "De marktwerking werkt hier niet. Het is nu aan de politiek om maatregelen te nemen."
Lotterman pleit voor een hoorzitting in de Tweede Kamer over het onderwerp


Het FNV maakt hier in mijn optiek een cruciale fout door geen onderscheid te maken tussen verzuim en ziekteverzuim en doet hiermee veel Bedrijfsartsen en Verzuimondernemers zoals ik ernstig tekort.

Ik ga ervanuit dat het FNV het in bovenstaande heeft over ziekteverzuim; verzuim veroorzaakt vanwege een medische reden waardoor een werknemer meestal gedeeltelijk en in een enkel geval geheel niet in staat is een tegenprestatie te leveren voor het salaris wat hij ontvangt.

Om die medische reden vast te stellen en de daaraan gekoppelde beperkingen en mogelijkheden is in mijn optiek de (bedrijfs)arts de aangewezen persoon.

Veel van mijn collega's denken daar hetzelfde over. Ik en mijn collega's doen er dan ook alles aan die medische informatie bij de bedrijfsarts neer te leggen en daar ook te houden.

Wat zouden ik, mijn collega's en de werkgevers kunnen met medische informatie ? Niks !
Waarom niet ?? Wij hebben er geen invloed op!

Ooit al eens gehoord van een werkgever die een Hernia genas ? Heeft u wel eens gehoord van een werkgever die zijn werknemer wist te verlossen van gescheurde enkelbanden ? Een postnatale depressie verdwenen dankzij de juiste interventie van de baas ? Nee toch ? Werkgevers en Verzuimbegeleiders hebben daar namelijk geen invloed op. Wij hebben nog nooit een ziekte kunnen genezen, waarom zouden wij dan moeten weten welke ziekte het is.

Wat mijn collega's en ik willen is invloed uitoefenen op de gevolgen van de beperkingen en het benutten van de mogelijkheden. Het is gedrag wat bepaalt hoe je omgaat met je mogelijkheden en beperkingen en niet de aandoening zelf. Gedrag kun je beïnvloeden, ziekte niet.

De bedrijfsartsen die voor mij werken zijn strikt onafhankelijk en het maakt hen niet uit wat de werkgever vindt van hun advies. Dat een werkgever niet altijd hoort wat hij zou willen horen regel ik wel met de werkgever in plaats van de bedrijfsarts. Daar hoef je geen medicus voor te zijn.

Dus FNV, richt je pijlen op de zogenaamde Verzuimcowboy's die medische informatie laten lospeuteren door leken. Laat niet de goeden onder de kwaden lijden. Een verzuimbedrijf die het niet zo nauw neemt met medische informatie heeft het niet begrepen en gaat het ook niet begrijpen. Waarom zou je iets willen weten waar je vervolgens toch niets mee kunt, laat staan invloed op kunt uitoefenen. Zonde van je tijd en van je geld.

Misschien is het verstandig dat onze vakbondsbroeders de volgende keer een glas water buiten zetten wanneer het wat minder hard waait.

Met Vitale groet,

Johan Wind

Managen of Coachen ?

Wanneer je eind jaren zeventig op een willekeurige zaterdagavond op verjaardagsvisite ging waren er twee zaken wezenlijk anders dan nu.

In die tijd trof je op de tafels bij de gastheer en gastvrouw glazen aan waar de kinderen des huizes die middag de caballero’s zonder filter, de Belinda’s en Peter Stuyvesant met filter en de Bolknaks met sigarenbandjes van Hofnar in hadden gesorteerd.

Nu, 40 jaar later, hoopt die ene eenzame  roker voor vertrek naar de verjaardagsvisite, dat die ene zware shag rokende zwager van de vrouw des huizes er ook weer is. Dan kunnen ze samen af en toe even naar buiten in het prieeltje om hun nicotinespiegel weer op peil te brengen.

Wanneer je 40 jaar geleden op dezelfde verjaardagsvisite tussen de rondjes kaas met zilveruitje, de augurk in boterhamworst en de stukjes haring met roggebrood door vroeg wat de man naast je voor werk deed, kreeg je antwoorden als;  machinebankwerker, magazijnchef, boekhouder, voorman, klerk etc. etc.

Ook dat veranderde…

In de jaren 90 van de vorige eeuw werd de machinebankwerker technical manager, de  magazijnchef storemanager, de voorman teammanager en de klerk officemanager.

Rond de eeuwwisseling werden zij respectievelijk; coach machinery, ordercoach, teamcoach en coach backoffice.

Ook mijn bedrijfstak (bedrijfszorg) ging in die veranderingen mee.  Het begrip verzuimcontrole, ook wel lekencontrole genoemd,  veranderde in respectievelijk verzuimmanagement en later verzuimcoaching. De lekencontroleur werd dus eerst verzuimmanager en later verzuimcoach.

Persoonlijk spreek ik liever van verzuimbegeleiding of verzuimbeïnvloeding.

verzuimmanagement, verzuimcoaching, verzuimbegeleiding en verzuimbeinvloeding houdt in feite heltzelfde in:

Het onderscheid maken tussen ziekte en verzuim !

Is verzuim uitsluitend een medisch probleem? Als dit het geval is dan komt een bedrijfsarts in beeld.

Of heeft verzuim een gedragscomponent?

Uit ervaring blijkt dat er bij meer dan 60 % van het verzuim sprake is van een gedragscomponent.

De direct leidinggevende kent zijn pappenheimers en weet wat er speelt bij de medewerker en kan dit deels beïnvloeden. Een medewerker die het naar zijn zin heeft op het werk, zal zich niet snel ziekmelden.

Een medewerker die het op het werk niet naar de zin heeft, zal eerder verzuimen. De direct leidinggevende heeft invloed op de motivatie van de medewerker en kan dus het verzuim van medewerkers beïnvloeden.

Het is van belang een protocol op te stellen en te implementeren in de organisatie, leidinggevende en medewerkers zijn dan op de hoogte van de afspraken zoals vastgelegd in het protocol.

Ik help bedrijven daarbij doormiddel van trainingen.  Een van de resultaten is dat de leidinggevenden zich mede verantwoordelijk voelen voor het verzuim van hun medewerkers, ze weten hoe ze verzuim kunnen voorkomen en als hun medewerkers verzuimen weten ze welke rol een ieder heeft bij de verzuimbegeleiding. Het belang van een actieve verzuimbegeleiding is helder.

Het resultaat voor de organisatie.

De aanpak van verzuim staat op de agenda. De leidinggevenden hebben meer de regie bij de verzuimbegeleiding van hun medewerkers. De aandacht voor de betrokkenheid van de medewerkers bij hun werkt groeit.

Het verzuim zal hierdoor dalen en laag blijven en de tevreden medewerkers zullen beter presteren.

Met Vitale groet,

Johan Wind

Zomerreces en Septemberstress

Het is 1 juni geweest. Vanaf nu gebeurt er opeens iets bijzonders in BV Nederland. Wanneer je afspraken met mensen wilt maken hoor je opeens opmerkingen als; ‘laten wij het even over de vakantie heen tillen’ of  ‘na 1 september komen wij erop terug’. Ook gaat de eerste groep mensen in mijn omgeving inmiddels vertrekken naar de bekende vakantieoorden.

Naast de ontwikkeling de laatste jaren dat er op vrijdag bijna niet meer gewerkt wordt, is er ook ten aanzien van de vakantieperiode iets gebeurd;

Een ‘werkjaar’ eindigt nu vaak al na 1 juni; De snelheid waarmee je e mailbox volloopt neemt af, je telefoon gaat minder vaak over en steeds meer mensen zijn even niet bereikbaar. Lekker rustig zou je denken… Niet is minder waar. Want 1 september ligt op de loer!

Vanaf 1 september komen de mails weer in volle vaart binnen met hoofdzakelijk deadlines. Begrotingen moeten rond, het budget voor volgend jaar moeten worden vastgesteld, de managementkalender moet definitief worden gemaakt en ga zo nog maar even door. U kunt het vast voor uw eigen situatie invullen.

Ook moet het werk na de zomer opnieuw onder minder mensen worden verdeeld. Dit vanwege het gedwongen afscheid van een groep collega’s vanwege de economische situatie. Mei is vaak een maand om met dat soort vervelende boodschappen te moeten komen.

Negen maanden vanaf 1 september maken wij elkaar gek, om vervolgens met zijn allen van 1 juni tot en met 31 augustus alles op een laag pitje te zetten.

Mijn tip aan bedrijven die zich hierin herkennen is,  om vooral de periode van 1 juni t/m 31 augustus beter te benutten. Dit om ervoor te zorgen dat er tussen 1 september en 31 mei meer balans is binnen je bedrijf en bij de medewerkers.

Er zijn zoveel mogelijkheden op dit vlak!

Een mooi voorbeeld is om tijdens de zomerperiode een gezondheidsgroep samen te stellen. Dit met functionarissen uit het bedrijf die in deze maanden de opdracht krijgen een vitaliteitsplan te maken. Dat kan ervoor zorgen dat werknemers gezond en vitaal aan het werk kunnen blijven gedurende de hectische negen maanden die gaan volgen. Laat hen vervolgens onder deskundige begeleiding van een adviseur bedrijfsvitaliteit die vitaliteitskar gaan trekken.

Nog een belangrijk advies voor de zomermaanden: Zeg voor 1 oktober uw overeenkomst met uw huidige traditionele arbodienst op. Zo heeft u de handen vrij een partner te vinden die u echt helpt op het gebied van gezondheidsmanagement.

Heeft u zorg over voor uw medewerkers, uw grootste kapitaal? Dan mag het niet meer zo zijn dat u hen bij verzuim, veroorzaakt door bijvoorbeeld ziekte, naar een industrieterrein stuurt, om daar met een wildvreemde Arbofunctionaris in gesprek te laten gaan. Gezondheidsmanagement moet plaats vinden waar het hoort; Op het werk en uitgevoerd door professionals die bekend zijn met de mensen en het bedrijf.

Fijne en Vitale zomer gewenst!

Johan Wind

 

 

 

Mensen durven zich niet meer ziek te melden…

stond er te lezen in het AD van 11 april 2013. De dag ervoor plaatsten diverse media al het bericht dat het ziekteverzuim in Nederland een laagterecord van 4%  had bereikt. In het artikel in het AD staat dat medewerkers zich niet meer ziek durven te melden als gevolg van de crisis terwijl de werkdruk steeds hoger wordt. Er wordt steeds meer verwacht van werkend Nederland. Er moet meer gebeuren in minder tijd en met minder mensen. Er is meer stress op de werkvloer.

Arbo Unie noemt dit stil verzuim…

Het artikel in het AD zou afkomstig kunnen zijn van een persbericht verspreid door Arbo Unie. Begrijpelijk dat zij dit nieuwsitem aangrijpen als ‘stille reclame’ voor ‘stil verzuim’. Arbo Unie is nog een traditionele arbodienst die moet drijven op de kurk die ziekteverzuim heet en alles aan zal grijpen die kurk drijvende te houden.  Het drijfvermogen van de gemiddelde arbodienst zit hem o.a. nog in de abonnementen die jaren geleden werden afgesloten met hun klanten. Zo zijn er bedrijven die maar liefst € 168,- per medewerker per jaar betalen aan de arbodienst. Bij een gemiddeld verzuim van ca. 4 % is dat gemakkelijk verdiend. Bij een populatie van 50 medewerkers met 4% verzuim leverde een arbodienst verrichtingen die een waarde vertegenwoordigen van maximaal € 2000,- op jaarbasis. De klant betaalt in bovenstaand geval € 8400,-. Dat is € 6400,- teveel dus. Tel uit je winst !

Ik adviseer een dergelijk bedrijf het arbocontract op te zeggen en te kiezen voor een partner waar je alleen betaalt voor wat je nodig hebt en de rest van het bedrag te investeren in de vitaliteit van je personeel en dus in je organisatie. Op die manier handhaaf je,  je lage verzuim, krijg je bevlogen medewerkers en wordt disbalans bij medewerkers sneller onderkend. Ik adviseer bedrijven vooral ook te investeren in het integreren van vitaliteit binnen de arbeidsovereenkomst en beoordelingscyclus. Laten we eerlijk zijn; samen met collega’s sporten en ontspannen, een mooie kookworkshop volgen en een outdoorevenement organiseren als personeelsuitje is toch veel leuker en effectiever dan het sponsor zijn van een arbodienst ?

Een uitstekende ontwikkeling dus dat lage verzuim in Nederland, zolang je het maar in een positief perspectief plaatst en het als kans ziet !

Het is geen stil verzuim ! Het is een luide schreeuw om aandacht voor vitaliteit ! Ik wil daarom ook de BV Nederland oproepen het arbocontract eens uit de kast te halen en te kiezen voor vitaliteit.

 

Met Vitale groet,

 

Johan Wind

Verzuim als ontslaginstrument ?

Met verbazing las ik afgelopen week het bericht in diverse media en zelfs op teletekst 101 dat sommige werkgevers bij een hersteldmelding van hun medewerkers na verzuim, hen voor een gering percentage als arbeidsongeschikt blijven registreren. Dit om hen na verloop van tijd te kunnen korten op hun salaris en na twee jaar een ontslagaanvraag in te kunnen dienen.

Dit kwam naar voren vanuit het door het FNV ingestelde verzuimmeldpunt.

Mijn verbazing kwam niet zo zeer  vanwege het feit dat dergelijke schandalige incidenten zich kunnen voordoen in Nederland, maar vooral vanwege de stelling van het FNV dat de oorzaak zou liggen bij de marktwerking in de branche voor verzuimbedrijven.

Ik ken de bedrijfsgezondheidszorg vanuit twee werelden.

1.       De wereld waarbij er nog sprake was van verplichte winkelnering bij de arbodienst. Arbodiensten hadden klanten omdat het voor die klanten verplicht was om je aan te sluiten bij een arbodienst. Arbodiensten gedroegen zich ook als zodanig waardoor je als medewerker van de arbodienst  jaarlijks weer afscheid kon nemen van een bulk ontevreden afnemers. Vervolgens kon je  een zelfde bulk aan ‘nieuwe’ klanten verwelkomen die vier jaar eerder bij je waren vertrokken vanuit ontevredenheid. Omdat de overige drie concurrerende arbodiensten, waar ze de jaren daarna verplicht bij waren aangesloten, het net zo slecht deden kwamen ze vanzelf terug.

2.       Nadat de verplichting voor bedrijven om zich aan te sluiten bij een arbodienst er op 1 juli 2005 af ging, hebben de reguliere arbodiensten daar niet van weten te profiteren. Zij laten tot op de dag van vandaag nog steeds zien in hun klantbenadering dat ze te maken hebben met de erfenis van de verplichte winkelnering binnen hun organisaties. Het einde van een tijdperk is dan ook nabij.

Juist door de liberalisering van de ‘arbomarkt’ zijn er naast de arbodiensten een aantal prachtige bedrijven ontstaan die organisaties vitaal maken en houden. Dit door de focus te hebben op gezond aan het werk blijven en bij een risico op toekomstig verzuim op een mooie manier, dicht bij het individu, de juiste interventie in weten te zetten.

 De tijd van een heksenjacht op de verzuimende medewerker is bijna voorbij ! Alleen al vanuit deze visie begrijp ik het  door het FNV  gehanteerde begrip ‘verzuimbedrijf’ niet goed. Het kan zijn dat zij daarmee bedoelen dat  er als gevolg van  de liberalisering ook een aantal ‘cowboys’ de markt zijn gaan bestormen. Dit is in mijn optiek echter een hele kleine groep die nauwlettend worden gevolgd door o.a. de media en bij de minste of geringste misstap onder een vergrootglas liggen.

De wijzende vinger van het FNV naar de zogenaamde verzuimbedrijven is in mijn optiek onterecht en onnodig. De priemende vakbondsvinger dient vooral te wijzen naar werkgevers die slecht werkgeverschap laten zien.  Dit dan vaak nog niet eens zo zeer vanuit kwade opzet,  maar meer vanuit onmacht in een economisch lastige tijd.

Bij deze dan ook een oproep aan de werkgevers die handelen vanuit die onmacht; kies voor een partner die je helpt om je organisatie vitaal te maken. Dit met een adequate aanpak op zowel de zachte als op de harde kant.

Één van die prachtige organisaties welke is ontstaan vanuit de overtuiging dat vitale medewerkers organisaties gezond maken  is The Satisfaction Factory. Een mooi bedrijf met bevlogen ondernemende professionals waar ik naast mijn eigen ‘verzuimbedrijf’  Windst,  deel vanuit mag maken. http://www.satisfactionfactory.nl/

 Met Vitale groet,

Johan Wind

Verslaafd

Roken stond de afgelopen periode weer in de picture. Dit onder andere vanwege het kabinetsbesluit om het roken in kleine cafés toch weer aan banden te leggen. Ook vanwege de pauswissel staat rook weer volop in de belangstelling.

Voor mij een reden om een blog over roken te schrijven, hoewel een blog over roken eigenlijk verspilde energie is.
Een rokende lezer zal na het het eerste woord niet stoppen met roken maar met verder lezen. Hij zal na het opsteken van een verse sigaret op zoek gaan naar andere lectuur. De kans is nog groter dat hij zich verplaatst naar een tochtig fietsenhok of schuur omdat binnen roken al lang not done is.
Een niet roker zal ook weinig interesse hebben in het lezen van een artikel over roken. Hij heeft niets met het onderwerp
Een gestopte roker zal ook weinig interesse hebben in het lezen van een artikel over roken. Hij is er immers al lang klaar mee en ziet geen enkele reden om nog met het issue roken bezig te zijn.

Bovenstaand heeft mij doen besluiten in ieder geval de titel ’verslaving’ te kiezen.

De reden waarom de roker niet verder leest heeft te maken met verslavingsgedrag. De reden waarom de ex roker niet verder leest is ook een effect van de verslaving waar hij uit is gestapt.

Met de gevangenis die verslaving heet wil je als roker niet meer geconfronteerd worden. De ex roker die bevrijd is van de ketenen van de verslaving heeft geen enkele behoefte er nog aan terug te denken. Daarom zal hij niet verder lezen.

Zelf heb ik toch zo’n 25 jaar van mijn leven alles gerookt wat maar wilde branden. Sigaretten voor de nicotine, shag voor het volumevoordeel, sigaren voor de gezelligheid en pijp voor de geur en de smaak.

In die 25 jaar heb ik verschillende keren een reden gehad om te stoppen. De ene keer vanwege gezondheidsreden, dan weer vanwege een voorbeeldfunctie voor mijn kinderen, dan weer omdat ik het vies vond, dan weer omdat mijn omgeving het prettiger zou vinden wanneer ik zou stoppen…. Ik daarna ook evenveel redenen gehad om weer te beginnen met roken.
Er is in al die jaren maar één effectieve motivatie geweest waarom het wel lukte alle rookwaar in de groene kliko te laten belanden; Ik wilde niet meer verslaafd zijn!

Die overtuiging in combinatie met de juiste hulpmiddelen en professionele begeleiding heeft mij er van af gekregen. Vanaf dag één was ik niet meer verslaafd. Dat was letterlijk en figuurlijk een enorme opluchting.

Een betoog over hoeveel je ervoor terugkrijgt en al die andere voordelen vanuit de stichting open deur zal ik u besparen.

Ik heb slechts één advies: Stap uit de verslaving met adequate hulp. Neem bijvoorbeeld eens contact op met Remko Mooij. Van harte aanbevolen: http://fitterenslanker.nl/stoppen-met-roken/

Met Vitale groet,

Johan Wind